Materiały dla mediów o Robercie Schumanie

Materiały dla mediów o Robercie Schumanie

Grupy Schumana

opierają się na życiu i dziele Sługi Bożego Roberta Schumana
i świętym Benedykcie - patronie Europy

Formacja „Świętych w Garniturach”

Fundamenty

Misja i Cele

Duchowość

Wstęp

1. Sługa Boży Robert Schuman Ojcem „Grup Schumana”

2. Idea powstania „Grup Schumana”

3. Misja

4. Cele działalności

5. Osobowość Roberta Schumana

6. Formacja „Grup Schumana”

7. Modlitwa o Beatyfikację Sługi Bożego Roberta Schumana

Wstęp

Bóg wybrał nas Chrystusie przed założeniem świata abyśmy byli święcie i nieskalani przed Jego obliczem” (Ef. 1,4). „Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi"¹.

„Boże i Panie mój, Stwórco i Odkupicielu, od którego wszystko pochodzi, dla którego wszystko żyje i ku któremu wszystko zmierza. Jestem Twoim dzieckiem. Obdarowałeś mnie hojnie i powołałeś do życia w miłości i świętości. Chciałeś, bym pracował z Tobą, rozwijając nadal Twoje dzieło stworzenia. Dałeś mi w tym celu zdolność poznawania, pasję tworzenia i wolę cieszenia się tym, czym mnie obdarowałeś”².

Źródło przeświadczenia o tym, że praca stanowi podstawowy wymiar bytowania człowieka na ziemi, znajduje wyraz na pierwszych stronach Księgi Rodzaju. Bóg stworzył świat a człowieka na swój obraz i podobieństwo. Dał też człowiekowi przez to podobieństwo niejako mandat do „kontynuacji dzieła stworzenia” Są to prawdy, które stanowią o człowieku od początku i równocześnie wytyczają główne linie jego bytowania na ziemi, zarówno w stanie pierwotnej sprawiedliwości, jak też i po złamaniu przez grzech pierwotnego przymierza Stwórcy ze swoim stworzeniem w człowieku³. Człowiek jest obrazem Boga między innymi dzięki nakazowi otrzymanemu od swojego Stwórcy, by czynił sobie ziemię poddaną, by panował nad nią. W wypełnianiu tego polecenia człowiek, każda istota ludzka, odzwierciedla działanie samego Stwórcy wszechświata.

Człowiek ma, przez swoją pracę, i jej ekonomiczne kształtowanie stawać się coraz bardziej panem ziemi a nie jej poddanym. Dzieła i organizacje tworzone przez człowieka do realizacji tych dzieł nie mogą zwracać się przeciw człowiekowi poprzez sprowadzenie jego roli do narzędzia pracy. Twórca, a więc człowiek nie może podporządkowywać się swoim dziełom, lecz to one mają mu być posłuszne w jego rozwoju, który nie będzie zniekształcał istoty osoby ludzkiej, czyli nie będzie zniekształcał w nim obrazu Boga samego.

Człowiek potwierdzając swoje panowanie nad widzialnym światem, w każdym wypadku i na każdym etapie tego procesu znajduje się na linii pierwotnego ustanowienia Stwórcy, które pozostaje w koniecznym i nierozerwalnym związku z faktem stworzenia człowieka na obraz Boga. Proces ten jest uniwersalny gdyż obejmuje wszystkich ludzi, każde pokolenie, każdy etap rozwoju ekonomicznego i kulturalnego. Wszyscy i każdy w odpowiedniej mierze, i na nieskończoną prawie ilość sposobów, biorą udział w tym gigantycznym procesie, poprzez który człowiek czyni sobie ziemię poddaną ⁴.

1. Sługa Boży Robert Schuman Ojcem „Grup Schumana”

Obecnie odbywa się w Watykanie proces beatyfikacyjny Roberta Schumana. W 2006 roku watykańska Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych zatwierdziła pozytywnie dekret o ważności etapu diecezjalnego, który wcześniej został rozpoczęty przez biskupa Metz Pierre’a Raffina we Francji. W etapie diecezjalnym zebrano ponad 750 dokumentów związanych z życiem i działalnością Roberta Schumana i przesłuchano ponad 200 świadków.

W związku z tym trzeba powrócić do korzeni i fundamentów, które wyznaczył Schuman. „Skarbiec”, który wypełnił Schuman cennymi perełkami, trzeba otworzyć jako depozyt myśli i instrumentów w budowaniu Jedności, Solidarności i Pokoju Europy.

Chcemy naśladować Schumana i przez to kontynuować jego dzieło, które zostało formalnie rozpoczęte w 1950 roku. Niewiele lat potem, tj. w 1963 roku, Schuman umiera. Nie było zatem wystarczająco dużo czasu, aby dzieło to nabrało ustabilizowanego charakteru i dlatego w kolejnych dekadach, a w szczególności w ostatnich, obserwuje się usuwanie „skarbca” Schumana z mediów i percepcji ludzi.

Na szczęście rok po śmierci Schumana (1964) w trakcie Soboru Watykańskiego II Papież Paweł VI ogłosił świętego Benedykta Patronem Europy podkreślając w ten sposób rolę, jaką odegrały zakony oparte na jego regule w łączeniu tradycji Wschodu i Zachodu oraz cywilizowaniu Europy. Fakt ten jest ważny i wydaje się być w bardzo ścisłym związku z dziełem Schumana, ponieważ Robert Schuman dużo czerpał z duchowości świętego Benedykta. Podobno to za sprawą Świętego Benedykta Schuman cudem uciekł z więzienia faszystów i przez wiele lat tworzył swoje dzieło w okolicy klasztoru benedyktyńskiego będąc niejako inspirowany przez Świętego Benedykta.

Liczna grupa osób profesjonalnie zaangażowanych w różne projekty Unii Europejskiej jest w ogóle nieświadoma, jak wielkim człowiekiem był Mąż Stanu, Sługa Boży Robert Schuman. Wydaje się, że jego wielkość i wkład w sposób funkcjonowania Europy po II wojnie światowej był dla wielu bardzo niewygodny – zwłaszcza dla tych, którzy chcieli i nadal zamierzają kształtować Europę według idei dziwnych i często sprzecznych z całym dziedzictwem kulturowym, jakie Europa posiada od 2000 lat.

2. Idea powstawania Grup Schumana

• Deficyt autorytetów i konieczność ich poszukiwania. Świeccy potrzebują przykładu, za którym mogą podążać w budowaniu JEDNOŚCI, SOLIDARNOŚCI i POKOJU między ludźmi. W osobie Roberta Schumana widzimy taki autorytet.

• Nieakceptowalny styl koegzystencji partii politycznych i relacji między politykami, w których wrogość, konkurowanie i marketing stały się głównymi siłami napędowymi, a służba człowiekowi staje się niezrozumiałą kategorią. W polskim sejmie mamy ponad 400 posłów, którzy składali przysięgę z rozszerzeniem „Tak mi dopomóż Bóg”. Tymczasem relacje ludzkie między posłami i styl ich współpracy nie zawsze przypominają ewangeliczne postawy, takie jak łagodność, uprzejmość, grzeczność, cierpliwość, współczucie, brak pychy, sprawiedliwość, brak zazdrości, nieszukanie poklasku. Chcemy mieć udział w zmienianiu tych zjawisk, aby w służbie społecznej liczył się człowiek, a nie gra interesów.

• Deficyt formacji duchowej, która by pełniła rolę kluczowego spoiwa danej formacji w jej działalności społecznej na rzecz człowieka. Deficyt formacji duchowej lub jej brak powoduje, że działacze ulegają zachowaniom zdominowanym przez konkurowanie, interes, kapitał, zazdrość, wrogość i zwalczanie się. W konsekwencji dobro człowieka jako podmiotu takiej służby przestanie być realizowane.

• Konieczność integracji ludzi myślących w sposób podobny do Schumana. Tworzymy 12-osobowe grupki plus lider skupione na konkretnym zagadnieniu społecznym, gospodarczym, naukowym, kulturalnym, w których działają osoby posiadające odpowiednie kompetencje.

• Mamy obecnie do czynienia z wielkim deficytem autorytetów, których posiadanie wydaje się niezwykle ważne dla kształtowania postaw ludzi we wszystkich dziedzinach. Poprzez autorytety rozumiemy tutaj zapotrzebowanie na wzorce do naśladowania. Dla chrześcijan XXI wieku szczególnie trudne wydaje się być zagadnienie, jak dzisiaj realizować wartości ewangeliczne w służbie społeczeństwu i nie dystansować się od takich zadań.

• Niewątpliwie Święty Jan Paweł II jest znakomitym autorytetem duchowym, moralnym i patriotycznym, jednak wielu ludzi potrzebuje podobnych wzorców wśród osób świeckich działających w poszczególnych zawodach, gospodarce i polityce. Schuman będąc prawnikiem i finansistą posiadał gruntowne wykształcenie w tych obszarach. W pracy przyjmował jednak wobec innych pozycję sługi. Może On być dla nas bardzo dobrym praktycznym przykładem działania w życiu społecznym, gospodarczym, naukowym, kulturalnym i politycznym. Jego postawa służby wobec ludzi wynikała z bardzo niezwykłego stosunku pokory wobec Stwórcy.

3. Misja Grup Schumana

Grupy Schumana kontynuują i rozwijają dzieło Sługi Bożego Roberta Schumana. Robert Schuman jest naszym liderem społecznym i przewodnikiem duchowym. Chcemy, aby poprzez „Grupy Schumana” Robert Schuman i jego idee dotarły do ludzi. Pragniemy, aby członkowie i sympatycy naszego ruchu oraz ludzie dobrej woli stawali się naśladowcami Chrystusa i na wzór Roberta Schumana „świętymi w garniturach”. W ten sposób niech będzie budowana JEDNOŚĆ, SOLIDARNOŚĆ i POKÓJ na ziemi, a poprzez pojednanie niech powstaje prawdziwa „wspólnota narodów”.

4. Cele działalności „Grup Schumana”

• Promocja Myśli Roberta Schumana: publikacje, konferencje za pomocą różnych form i kanałów dystrybucji.

• Promowanie zastosowań nauki społecznej kościoła i podejmowanie działań w celu przekształacania zasad funkcjonowania mechanizmów społecznych w oparciu o wartości chrześcijańskie.

• Tworzenie platform dyskusyjnych na temat sposobów, stylu i instrumentów istotnych w służbie społecznej praktykowanych i promowanych przez Schumana.

• Tworzenie grup eksperckich w ważnych obszarach życia społecznego, gospodarczego, kulturalnego i naukowego.

• Formułowanie i wdrażanie projektów w różnych obszarach życia społecznego, gospodarczego, kulturalnego i naukowego.

• Współpraca z jednostkami i działaczami samorządów terytorialnych i organizacji pozarządowych w zakresie problemów i potrzeb społeczności lokalnych.

• Włączanie się w procesy dyskusji, opiniowania i proponowania rozwiązań legislacyjnych istotnych w kluczowych obszarach życia społecznego.

• Podejmowanie współpracy z zagranicznymi instytucjami promującymi wartości wyznawanymi przez Roberta Schumana.

• Tworzenie Grup Schumana za granicą Polski w krajach Europy zachodniej, wschodniej, północnej i południowej a także na innych kontynentach.

• Rozwijanie Myśli Schumana i poszukiwanie instrumentów do jej realizacji w odniesieniu do różnych obszarów funkcjonowania społeczeństwa.

• Kształtowanie postaw członków, sympatyków i przyjaciół naszego ruchu na wzór cech, którymi charakteryzował się Schuman: pokorny, skromny, odpowiedzialny, nie szuka przyjemności, uprzejmy i łagodny, pragnie sprawiedliwości, miłosierny, ma czyste serce, wprowadza pokój, cierpi dla sprawiedliwości.

• Formacja duchowa oparta o dwunastokrąg kluczowych obszarów depozytu kościoła katolickiego.

• Poznawanie, zgłębianie, formułowanie i rozwijanie duchowości Roberta Schumana w celu formowania „Świętych w Garniturach”

5. Osobowość Roberta Schumana

Złożoność problemów i bezradność wobec tego, co działo się w świecie i otoczeniu Roberta Schumana skłaniało go do oddania się jedynie modlitwie w klasztornym zaciszu. Chciał wstąpić do klasztoru. Jego najlepszy przyjaciel Henri Eschbach w 1911 roku przekonał go jednak, że pilną koniecznością jego czasów jest apostolstwo świeckich i że jako świecki uczyni więcej dobra niż jako duchowny.

Ten polityk, uczeń i naśladowca Chrystusa, „święty w garniturze”- jak się o nim mówi - za cel swojego życia obrał budowanie pokoju na fundamencie chrześcijańskiej Europy oraz poddanie się dobru płynącemu z poddania się Opatrzności, aby przez pojednanie zbudować „wspólnotę narodów”.

Mówił On: Wszyscy jesteśmy – z pewnością niedoskonałymi – narzędziami Opatrzności, która posługuje się nami, by dokonać wielkich rzeczy, dla których nasze własne siły byłyby niewystarczające. Świadomość tego zobowiązuje nas do wielkiej skromności, lecz z drugiej strony ofiarowuje nam ona spokój wewnętrzny, który nie byłby usprawiedliwiony, gdybyśmy postrzegali nasze osobiste doświadczenia jedynie z czysto ziemskiego punktu widzenia.

Schuman nie działał w pojedynkę. Integrował wokół siebie ludzi prawych i dobrej woli, a zwaśnionych jednał.

Robert Schuman (1886–1963) urodził się w Luksemburgu. Był politykiem francuskim, dwukrotnym premierem Francji, reformatorskim Ministrem Finansów oraz Ministrem Spraw Zagranicznych. Był jedną z kluczowych postaci w kształtowaniu powojennej Europy, na którego rozwój wywarły wpływ kultura francuska i niemiecka. Po studiach prawniczych w Niemczech na uniwersytecie w Bonn rozpoczął praktykę adwokacką w Metz - wówczas mieście niemieckim.

W okresie międzywojennym był posłem do francuskiego parlamentu. W czasie II wojny światowej aresztowany przez gestapo i wywieziony w głąb Rzeszy uciekł z niewoli niemieckiej. Od 1942 był czynnym uczestnikiem francuskiego ruchu oporu.

Po II wojnie światowej ponownie został członkiem francuskiego Zgromadzenia Narodowego. W latach 1946–1947 był ministrem finansów, 1947–1948 premierem Francji, a w okresie 1948–1953 ministrem spraw zagranicznych kilku kolejnych francuskich gabinetów.

Robert Schuman był głównym działaczem politycznym powojennej Europy opowiadającym się za europejską integracją. Swe pomysły przedstawił w 1950 roku w tzw. planie Schumana, którego ukoronowaniem było utworzenie rok później Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Opowiadał się za umocnieniem współpracy francusko-niemieckiej, ostro sprzeciwiał się powojennej izolacji Niemiec. Z jego planu przebijała myśl o konieczności zbliżenia francusko-niemieckiego jako niezbędnego warunku europejskiej współpracy. Schuman pisał, że dzieło zjednoczenia europejskich narodów wymaga przezwyciężenia liczącej kilkaset lat wrogości pomiędzy Francją a Niemcami, a nawet więcej: u początku tego dzieła stanąć musi pojednanie pomiędzy Francją a Niemcami. W latach 1956–1960 pełnił funkcję przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Zmarł 4 września 1963 r. w Scy-Chazelles we Francji.

Robert Schuman jest bardzo mało znany. Wiedza na jego temat jest znikoma, bądź nie ma jej w ogóle. Bardzo wiele osób ocenia Schumana przez pryzmat negatywnych efektów funkcjonowania struktur organizacyjnych i instytucji Unii Europejskiej w Brukseli i dlatego często osoby takie uważają, że winę za to ponosi Robert Schuman. Tymczasem przyczyną jest to, że rządzący odeszli od wizji Europy, jaką rysował i kształtował Schuman albo tę wizję zdecydowanie odrzucają. Według Schumana miała to być Europa oparta na wartościach chrześcijańskich, włączając w to osiągnięcia naukowe i wiedzę zawartą w nauce społecznej Kościoła.

Zapraszamy do bliższego zapoznania się z działalnością Roberta Schumana i wartościami, jakimi kierował się w swoim życiu. Warto poznać, czym zasłużył sobie na miano „świętego w garniturze” i dlaczego wzywamy jego wstawiennictwa u Boga.

Obecnie mówi się, że polityka powinna być zdecydowanie oddzielona od religii, bowiem tylko w ten sposób można iść w kierunku nowoczesności i postępu. Robert Schuman zdaje się zaprzeczać tej tezie – jest wzorem osoby, która umiała połączyć postawę gorliwego chrześcijanina z funkcją doskonałego polityka. Był twórcą i propagatorem idei europejskiej jedności - plan Schumana zapewnił spokój i bezpieczeństwo członkom Unii Europejskiej na ponad 60 lat. Jednocześnie był człowiekiem skromnym i bogobojnym. Już w wieku 17 lat odmówił przed obrazem Matki Bożej w Scy-Chazelles akt całkowitego zawierzenia się Bogu.

Duży wpływ na życie Schumana miało miejsce, w którym się wychował. Mieszkał w bardzo niestabilnym regionie „wciśniętym” między Francję i Niemcy – jedne z najważniejszych państw Europy. Żył na pograniczu różnych kultur i czuł z nimi szczególną więź, a jego edukacja oparta była na języku francuskim i niemieckim. Najlepiej oddają to słowa Françoisa Rotha, autora jednej z książek o Schumanie: [Schuman] żyje w środowisku, w którym kultura rzymska oraz łacińska oddzielają się od siebie, walczą ze sobą, wzajemnie się lekceważą, ale także spotykają się ze sobą, łączą oraz nawzajem wzbogacają. Jest jednym z tych, którzy wiedzą, jak można je połączyć oraz wydobyć z nich to, co najlepsze. To nie przypadek zatem, że pojednaniem narodów po II wojnie światowej zajął się właśnie Schuman - był do tej roli oraz do misji integrowania Europy przygotowywany od urodzenia.

Najważniejsze miejsce w życiu Schumana zajmowała jednak nie polityka, ale Bóg. Wiara katolicka odegrała główną rolę w jego życiu oraz miała wpływ na sposób myślenia o europejskim zjednoczeniu. W wieku 25 lat, kiedy zmarła mu matka, zaczął rozważać wybór życia zakonnego. Pojawiła się jednak w życiu Schumana osoba, które przekonała go do świeckiego apostolstwa. Jego najlepszy przyjaciel Henri Eschbach, powiedział mu wtedy: […] W naszym społeczeństwie pilną koniecznością staje się apostolat świeckich. Nie potrafię wyobrazić sobie lepszego apostoła od ciebie […] powinieneś pozostać w stanie świeckim, ponieważ wtedy odniesiesz większy sukces w czynieniu dobra, które powinno być twoją jedyną troską. Słowa te mocno poruszyły Schumana, który postanowił kontynuować karierę prawnika. Zrozumiał, że pilną koniecznością jego czasów jest apostolstwo świeckich i że jako świecki uczyni więcej dobra niż jako duchowny. Cały swój czas i wszystkie siły poświęcił na udział w apostolstwie Kościoła jako wierny świecki, angażując się zawodowo - najpierw jako prawnik, a potem jako polityk. Do końca swego życia był celibatariuszem.

W swoim działaniu pokazał, że polityka nie wyklucza religii, co więcej – wspaniale z nią współpracuje. Prowadził politykę w duchu chrześcijaństwa, co oznaczało, że kierował się w swoich decyzjach chrześcijańskim systemem wartości. W jego działaniach najważniejsze było respektowanie godności i wartości każdego człowieka, bez względu na stan majątku, rasę, kolor skóry czy też wyznawaną religię. Wszystkich bowiem uznawał za dzieci jednego Boga. Twierdził również, że każdy człowiek, mimo iż niedoskonały, jest narzędziem Opatrzności. Jego wiara sprawiała, że za szczególne wartości uznawał przebaczenie oraz pojednanie - wyjątkowo ważne i potrzebne po okrucieństwach II wojny światowej. Całe życie Roberta Schumana, jego myśli i działania miały swe źródło w wierze katolickiej. Nie bez powodu tuż po jego śmierci zaczęto gromadzić materiały do procesu kanonizacyjnego. W jego życiu spełniły się słowa przytaczonego wcześniej Henriego Eschbacha: Mam wrażenie, że święci przyszłych czasów będą świętymi w cywilnym garniturze.

Cechą zasługującą na szczególną uwagę w osobowości Roberta Schumana, jest jego skromność. Każdego dnia wstawał o 5 rano. Codziennie uczestniczył we Mszy Świętej i przyjmował Najświętszy Sakrament. Nawet jego posiłki charakteryzowały się szczególną prostotą. Podczas gdy inni politycy delektowali się drogimi i wykwintnymi daniami, Schuman zadowalał się zupą, smażonymi jajkami, francuską fasolą i serem. Stronił również od alkoholu, zamiast niego pił mleko. Znajomi uznawali go za dziwaka, gdyż na spotkaniach zamiast drogiego wina wolał napić się mleka. Do dziś w piwnicy jego domu możemy znaleźć butelki drogiego wina i likieru. Były to prezenty - przyjmował je z grzeczności, ale ich nie otwierał. Jego osobowość najlepiej oddaje komentarz: Pan Schuman nie jest politykiem. Jest wielkim sługą swojego kraju oraz swoich wspaniałomyślnych idei, na które każdy, kto pragnie braterstwa i pokoju, czekał aż do teraz.

Zaskakujący jest również spokój, który mu zawsze towarzyszył. Nigdy nie podnosił głosu, przez wielu był uważany za zwykłego, nudnego prawnika. Lecz mimo to ten spokojny, „nudny” Schuman umiał podejmować radykalne kroki. Tak było na przykład w roku 1947, kiedy po raz pierwszy został premierem Francji. Kraj pogrążony był w nędzy i inflacji spowodowanej wojną. Sytuację próbowali wykorzystać komuniści, którzy w nadziei na przejęcie rządów podburzali lud obiecując powszechny dobrobyt i szczęście. Zaczęły się strajki górników, huty przestały pracować. Niektórzy z ministrów wpadli w panikę i sugerowali negocjacje z komunistami. Tymczasem Schuman, jak zwykle spokojny, wstał z fotela i stwierdził: Wykluczone. Rząd nie ustąpi wichrzycielom. Zaraz potem wydał decyzję o mobilizacji 80 tys. rezerwistów. Komuniści ustąpili, kraj został uratowany, a wkrótce potem udało się uzdrowić francuską gospodarkę.

Skromność i bogobojność Robert Schuman wyniósł z domu. W głównej mierze zawdzięczał to matce. Kiedy był jeszcze dzieckiem, zgromadziła dla niego książki religijne, które wspólnie czytali każdego dnia oraz nad nimi dyskutowali. To właśnie ona nauczyła go noszenia ze sobą codziennie różańca. Każdego razu, kiedy wychodzili z domu, pytała: Robi, czy masz ze sobą różaniec? Wychowanie w duchu chrześcijańskim sprawiło, że całe życie Roberta Schumana przepełnione było pokorą i skromnością. Nigdy się nie wywyższał, swoją pracą chciał służyć innym. Nie bez powodu był nazywany przez sobie współczesnych politykiem na kolanach. Dzięki wpojonemu przez matkę systemowi wartości kierował się w każdym swoim działaniu przykazaniem miłości.

Niektórzy twierdzą, że Schuman był właściwą osobą we właściwym miejscu o właściwym czasie. Faktycznie tak było. Wychował się pomiędzy dwoma zwaśnionymi od czasów traktatu z Verdun państwami, doskonale poznawszy ich język i kulturę. Był człowiekiem głębokiej wiary, zaszczepionej już w młodości, we wszystkich decyzjach działającym zgodnie z zasadami przebaczenia i pojednania. Jednocześnie był doskonale wykształcony i inteligentny. Każdy, kto z nim rozmawiał, odnosił wrażenie, że Schuman o ekonomii i gospodarce wie wszystko czy prawie wszystko. A jednocześnie był osobą skromną, która podróżowała jak zwyczajny człowiek autobusem miejskim lub pociągiem drugiej klasy.

Czy mogła być lepsza osoba, która poprowadziłaby Europę do zjednoczenia?

Robert Schuman był współtwórcą Unii Europejskiej. Ten polityk, uczeń i naśladowca Chrystusa, „święty w garniturze” - jak się o nim mówi - za cel swego życia obrał budowanie pokoju. (…) W ponurych czasach po ostatniej wojnie światowej przeciwstawił demokratyczny model sprawowania władzy (…) władzy nacjonalistycznej i ateistycznej – aby przez pojednanie zbudować „wspólnotę narodów”.

Sięgał do fundamentów wartości chrześcijańskich Europy, dzieł i misji św. Benedykta – jej Patrona. Swoją rolę w polityce widział jako służbę i powołanie. Podążał za tym, czego uczyła go matka: Trzeba przeżyć życie czyniąc dobro innym.

Łączył modlitwę z działaniem. W życiu zawodowym stawiał na te same cechy, które charakteryzowały go jako chrześcijanina w życiu prywatnym: prostotę, uczciwość, tolerancję, zdolność przyjmowania argumentów drugiej strony, szacunek dla drugiego.

Proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Roberta Schumana został otwarty 9 czerwca 1990 roku przez biskupa Metz Pierre’a Raffina. Obecnie trwa rzymski etap tego procesu po zatwierdzeniu 10 lutego 2006 roku dekretu o ważności etapu diecezjalnego.

Robert Schuman poświęcił swoje życie trudowi pojednania narodów poprzez dzieła, które umożliwiły znoszenie powstałych granic nienawiści między narodami, tworzenie braterskiej przyjaźni między ludźmi i przebaczanie wyrządzonych krzywd.

Dla Schumana zawsze działanie (…) było lepsze od rezygnacji, a czekanie na doskonałość (...) złym usprawiedliwieniem.

• Robert Schuman szedł przez życie z uśmiechem, pod którym skrywała się wysoka kultura, bystry intelekt, żywa erudycja i wybitny dar obserwacji.

• Nie lubił plotek i powierzchownej gadaniny o wszystkim i o niczym podczas przyjęć. Idee znaczyły dla niego więcej niż koktajle.

• Bezustannie dokładał starań, aby rozszerzać swoje wiadomości i pogłębiać uzasadnienia swoich przekonań.

• Był mocno zagłębiony w swoim życiu duchowym. Był człowiekiem skierowanym do wewnątrz, ponieważ nie rezygnował on ze swojego bytu duchowego i intelektualnego z powodu rzekomo aktualniejszych lub na pozór ważniejszych spraw.

• Nie przywiązywał wagi do pozorów, nawet jeśli w grę wchodziła godność ministerialna.

• Polityka była dla niego apostolstwem. Czynami dawał świadectwo ideom, które wyznawał. Był świadomy, że wielkie idee wywołują opory.

• Włączał w swoje doświadczenia życiowe bezpośrednio, i to w szczególny sposób, cierpienie. Nie obnosił się z cierpieniem, jakiego doznawał.

• • Robert Schuman był człowiekiem modlitwy i medytacji. O więzieniu powiedział: Nie było tak źle, bo uratowała mnie medytacja. Medytacja była jego ćwiczeniem osobistym dla osiągania porządku duchowego i jasności, a także dojścia do pewnych poglądów. Dlatego też stał on całą swoją osobowością za swoimi poglądami.

  • Jego przekonania były tak silnie i tak głęboko zintegrowane w jego osobowości, że wynikała z nich nadzwyczaj niezłomna wola, kiedy nadchodziła godzina decyzji.

  • Jego zdaniem państwo demokratyczne mogło trwale istnieć jedynie wówczas, gdy nie lekceważyło zasad chrześcijaństwa.

  • Uważał, że im bardziej zwiększają się zadania państwa i im bardziej rośnie odpowiedzialność, tym bardziej decydująca o sukcesie rządu staje się jego intelektualna i moralna zdolność do obrony.

6. Formacja Grup Schumana

Fundamentem formacji Grup Schumana jest codzienna modlitwa według stałego kanonu składającego się z różnych modlitw w odpowiednich porach dnia. Celem formacji jest kształtowanie takich postaw członków i sympatyków ruchu jak:

• Pokora i skromność,

• Odpowiedzialność i nieszukanie przyjemności

• Uprzejmość i łagodność

• Pragnienie sprawiedliwości

• Miłosierdzie i czyste serce

• Wprowadzanie pokoju

• Cierpienie dla sprawiedliwości.

Dwunastokrąg Duchowości Grup Schumana obejmuje studiowanie, rozważanie i wdrażanie do życia następujących treści:

1. Boże miłosierdzie – Boże miłosierdzie, Włodzimierz Zatorski OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Styczeń).

2. Przebaczenie – Przebaczenie, Włodzimierz Zatorski OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Luty).

3. Osiem duchów zła – Osiem duchów zła, Włodzimierz Zatorski OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Marzec).

4. Słowo wcielone – Słowo wcielone, Włodzimierz Zatorski OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Kwiecień).

5. Kiedy mówimy „Ojcze nasz…” – Kiedy mówimy „Ojcze nasz…”, Włodzimierz Zatorski OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Maj).

6. Prawda w życiu człowieka – Prawda w życiu człowieka, Włodzimierz Zatorski, OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Czerwiec).

7. Pieśni dla Pana – Pieśni dla Pana (Modlitwa Kościoła), Włodzimierz Zatorski, OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Lipiec)

8. Modlitwa serca – Modlitwa serca, Włodzimierz Zatorski OSB (red.), Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Sierpień).

9. Powtórne przyjście Chrystusa – Antychryst i koniec świata, Hildegarda z Bingen, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Wrzesień).

10. Pełnienie woli Boga przez przyobleczenie się Chrystusem – Traktat o najkrótszej drodze do doskonałości, czyli o wytrwałej trosce, wypełnianiu i poznaniu Woli Bożej, Kasper Drużbicki SJ, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Październik)

11. Maryja - Przewodniczka wiary – Przewodniczka wiary (Maryja Oblubienica Ducha Świętego), Włodzimierz Zatorski OSB, Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec (Listopad).

12. Apostolat Maryi Pokoju - Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort, Wydawnictwo M (Grudzień).

Każdy z tematów jest podejmowany w odpowiednim miesiącu roku. I tak, pierwszy temat „Boże miłosierdzie” jest rozważany w styczniu, a kolejne w dalszych miesiącach i tak aż do grudnia. Potem znowu od początku kolejnego roku w styczniu jest temat „Boże miłosierdzie”.

7. Modlitwa o Beatyfikację Sługi Bożego Roberta Schumana

Boże w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś nam Sługę Bożego Roberta Schumana, który był wiernym budowniczym pokoju opierając swoje działania na wartościach ewangelicznych.

On stając w obliczu szerzącego się zła i jego straszliwych skutków w pierwszej i drugiej wojnie światowej stał się pokornym Sługą Bożym podejmując trud pojednania narodów przez dzieła, które umożliwiły znoszenie powstałych granic nienawiści między narodami, tworzenie braterskiej przyjaźni między ludźmi i przebaczanie wyrządzonych krzywd.

Sługa Boży Robert Schuman sięgając do fundamentów wartości chrześcijańskich Europy, w tym dzieł i misji Świętego Benedykta - Patrona Europy, nie bał się oddać całego swego życia za bliźnich, gdyż nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich (J 15,12).

Pokazał on nam w pokornym uniżeniu, jak można szerzyć pokój Chrystusa przez miłość do nieprzyjaciół i wrogów przyoblekając się w pełną zbroję Bożą, aby móc ostać się wobec podstępnych zakusów złego (Ef 6, 11-17). W walce tej nie bał się on nie tylko poświęcić całe życie, ale także był gotowy oddać swoje życie na chwałę Bożą.

Będąc w służbie Bogu poprzez różaniec zawierzył Maryi Królowej Pokoju oddając pod Jej stopy Europę i jej pojednanie. Został on także do końca wierny Kościołowi - Mistycznemu Ciału Chrystusa, którego głową jest sam Jezus.

Wierzymy, że owocem służby Roberta Schumana jest cud długotrwałego pokoju, który utrzymuje się w Europie w okresie tak długim, jaki nie był spotykany od wielu wieków.

Na tle straszliwych skutków pierwszej i drugiej wojny światowej wierzymy, że dzieło, którego Bóg dokonał przez Swojego Sługę Roberta Schumana, jest wyrazem Miłosierdzia dla nas i świata całego za sprawą Bolesnej Męki Chrystusa.

Boże, pozwól nam w Twoim Kościele czcić Roberta Schumana - ucznia i naśladowcę Chrystusa - jako błogosławionego. Amen.

UT OMNIBUS GLORIFICETUR DEUS