AKTUALNOŚCI, strona 5:

Rektor KUL, ks. prof. Mirosław Kalinowski

Błogosławiony Kardynał Stefan Wyszyński, internowany w Bieszczadach, podczas swojego odosobnienia i długich spacerów w Komańczy modlił się i szukał Bożego światła na łonie natury. Po powrocie do Warszawy jednym z jego ulubionych miejsc była nieodległa Choszczówka, gdzie wśród mazowieckich lasów sporo czasu spędzał na modlitwie i pracy. Z kontaktu ze światem przyrody czerpał duchowe siły i inspiracje do swoich kazań. Kard. Wyszyński mawiał, że przyroda to najpiękniejszy uniwersytet.

Minister Edukacji i Nauki, Prof. Przemysław Czarnek

Wykład wygłoszony podczas inauguracji roku akademickiego 2021/2022 na KUL

Ekscelencjo, Wielce Czcigodny Księże Kanclerzu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Magnificencjo, Księże Rektorze, Wysoki Senacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Szanowni Państwo,

To dla mnie szczególny zaszczyt, że mogę tu, w tym miejscu, stanąć i powiedzieć kilka zdań na temat, który nie jest nowy w historii wykładów inauguracyjnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Temat praworządności nie jest nowy dlatego, że oto dziewiętnaście lat temu – w 2002 r. podjął go prof. Wojciech Łączkowski, wieloletni profesor prawa na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji, konstytucjonalista z Poznania, sędzia Trybunału Konstytucyjnego, wielce zasłużony dla rozwoju nauki prawa w Polsce. Ten wykład sprzed dziewiętnastu lat był wielką inspiracją dla mnie i dla mojego promotora – prof. Dariusza Dudka do tego, żebyśmy w Katedrze Prawa Konstytucyjnego na KUL-u podjęli taki właśnie temat badań. Został on potem zwieńczony rozprawą doktorską pod tytułem „Zasady państwa prawnego i sprawiedliwości społecznej w praktyce ustrojowej III Rzeczypospolitej Polskiej”, którą dane mi było napisać pod kierunkiem właśnie prof. D. Dudka, a została ona zrecenzowana przez innych wybitnych naszych uczonych – śp. ks. prof. Antoniego Kościa, znakomitego filozofa prawa, również zasłużonego dla rozwoju, koncepcji i nauki praworządności, oraz przez Pana prof. Mirosława Granata, sędziego Trybunału Konstytucyjnego.

Jan W. Kubań

Wszystko wokół drożeje. Jest to wynik blokowania gospodarek z  powodu ogłoszenia pandemii Covid-19 i gigantycznych dodruków pieniądza, realizowanych przez wszystkie rządy świata. Tak już jest, że każda okazja jest dobra nie tylko do umacniania władzy, ale i do dodruku pieniądza, co nazywane jest inflacją. Sam dodruk jest świetnym sposobem na nabicie sobie kieszeni przez rządzących i, pośrednio, narzędziem do umacniania władzy przez korumpowanie tym świeżo wydrukowanym pieniądzem tych, którym go rozdają.

Jan Michał Małek

Na marginesie szybko obecnie rozwijającej się inflacji, która powodowana jest przez drukowanie i wprowadzanie w obieg przez państwo nadmiaru papierowych pieniędzy.

W książce „Chrześcijańska myśl ekonomiczna” (wyd. PAFERE, 2021) wymienionych jest dziewięć podstawowych sposobów okradania społeczeństwa przez państwo. Spośród nich okradanie ludzi drogą tworzenia inflacji, przez drukowanie i wprowadzanie w obieg rynkowy nadmiaru papierowych pieniędzy, jest szczególnie niemoralne i podstępne, bo mało dla ogółu widoczne, a prowadzi do efektywnego hamowania rozwoju gospodarczego kraju i ubożenia obywateli.

Dr Robert Derewenda, Historyk KUL, Radny Rady Miasta Lublin, Dyrektor Instytutu im. ks. Franciszka Blachnickiego

 Jak wykazała Fundacja Życie i Rodzina, lubelska Galeria Labirynt otwarcie promuje aborcję, ideologię LGBT i angażuje się w Czarny Protest. Galeria jest utrzymywana z  pieniędzy podatników. Tylko w  roku 2021, w  ramach budżetu miasta Lublin, otrzymała ona milion dziewięćset tysięcy złotych. Dla porównania w ramach tzw. budżetu obywatelskiego, serii lokalnych projektów, na które mogą głosować mieszkańcy miasta, przewidziano dla każdej dzielnicy trzysta pięćdziesiąt tysięcy złotych. Jak łatwo policzyć, budżet przewidziany na Galerię Labirynt wystarczyłby rocznie na zrealizowanie takich inwestycji w pięciu dzielnicach Lublina.

ks. prof. Mirosław Sitarz

Prymas Tysiąclecia przygotował naród i Kościół do owocnego przeżycia milenium chrztu Polski. Wzorując się na jego programie, należy zapytać, w jaki sposób my przygotowujemy się do obchodów dwutysiąclecia założenia Kościoła i czy ten program nie jest nadal aktualny i możliwy do zastosowania.

„Najważniejszą sprawą – pisał kard. Wyszyński – jest ratować naród i rodzinę, a w obecnym systemie – ratować też ład i porządek społeczny, kulturalny, moralny, religijny i gospodarczy. Służyć rozwojowi człowieka, by się nie upadlał. Służyć państwu w granicach, jakie nakazują obowiązki. I pamiętać, że nad wszystkim jest Kościół Jezusa Chrystusa, którego nazywamy Rybakiem, Robotnikiem, Pracownikiem, Oraczem, Pasterzem”. Dlatego zastanówmy się, w jaki sposób Kościół pod przewodnictwem prymasa „orał”, „łowił”, „pasterzował” – spełniał swoje posłannictwo w narodzie polskim, a także w całej rodzinie narodów.

Rektor KUL, ks. prof. Mirosław Kalinowski

Zgodnie z tradycją, na rozpoczęcie roku akademickiego rektor KUL – ks. prof. Mirosław Kalinowski poprowadził rozważania do Apelu Jasnogórskiego w Częstochowie. Nawiązał w nich do nauczania i myśli wyniesionego na ołtarze kard. Stefana Wyszyńskiego, który był Wielkim Kanclerzem KUL.

ks. dr Jacek Marek Nogowski

Dobro wspólne (łac. bonum commune) polega na stworzeniu maksymalnych szans rozwoju jednostkom ludzkim przynależącym do różnych społeczności. Określa ono cel i zadania każdej społeczności (ile jest odrębnych celów, tzn. dóbr wspólnych, tyle jest rodzajów społeczności). W nauczaniu społecznym Kościoła podkreśla się, że dobro wspólne obejmuje sumę takich warunków życia społecznego, w jakich ludzie mogą pełniej i szybciej osiągnąć własną doskonałość. Nie zawsze wiadomo, na czym polega ta „suma” warunków, ze względu na zróżnicowanie społeczności ludzkich oraz na sytuację wyznaczoną okolicznościami miejsca i czasu. 

Ks. Prof. Mirosław Kowalczyk (KUL)

Świętego Jana Pawła II (1978-2005) nazywamy najwybitniejszym z rodu Polaków. Zasługuje na ten tytuł z wielu powodów. Jednym z nich jest jego religijna i zarazem duchowa wizja narodu polskiego. Szczególną uwagę zwracają w tej tematyce jego homilie wygłoszone podczas pielgrzymki do Polski w dniach 2-10 czerwca 1979 r. Nacechowane są one wizją narodu wiernego Bogu i swojej tradycji chrześcijańskiej.

Marian Miszalski

Wczasach PRL, więc w „obozie krajów socjalistycznych” (oczywiście – nie dodawano, że w obozie, ale koncentracyjnym), propaganda komunistyczna wykorzystywała każde święto do upowszechniania „kolektywizmu” w kontrze do „indywidualizmu”. Kolektywizm obejmował nawet... dzieci, co wyrażało się w lansowanym z okazji każdego Dnia Dziecka haśle: „Wszystkie dzieci są nasze”. Miało to wydźwięk rzekomo humanitarny, bardzo altruistyczny: że niby wszyscy powinni troszczyć się o każde dziecko... Jakże inaczej, skoro „wszystkie dzieci są nasze”?... Za tym obłudnym, ale nośnym propagandowo hasłem kryła się wszakże nader wyraźna sugestia: dzieci nie są rodziców, ale są „nasze”. Nasze – więc konkretnie czyje?”